Burası İsviçre’de, Flüela Geçidi’nin zirvesindeki minik bir buzul gölü. Gümüşhane’deki gölden daha küçük. Berrak, tertemiz, dibi de var.
Çevresinde birkaç minik restoran, bir de motel var. Flüela Geçidi’ni tamamlamayı başaranlar burada biraz mola veriyor, 3-5 para harcıyorlar. Benim gibi nemli çimenlere uzanıp fotoğraf çekiyorlar. İsviçre Alplerinde bunun gibi binlerce göl var ve bir şekilde ekonomiye dahil edilmişler.
Bizdeyse sistem şöyle işliyor. Gümüşhane’nin tepesinde son buzul çağından kalma 12.000 yıllık bir göl var. Delinin biri bu gölün dibinde define var diyor. Valilik holey yaşadık diye kazıya izin veriyor. Gölün suyu tahliye ediliyor, ekosistemin canına okunuyor. Sonra dibini kazmaya başlıyorlar.
Sonra biri hop napıyorsunuz lan diyor. İzin verenler görevden alınıyor. Kazı tamamlanamadan gölün üstü toprakla örtülüyor.
İki gün önce “gölümüzü boşalttılar” diye ağlayan köylüler ağız değiştirip “yea orası tehlikeliydi zaten, insanlar ölüyordu, kapatıldığı iyi oldu” diyorlar. Çünkü göl geceleri kalkıp insanları kaçırıyor. İnsanlar bu yüzden ölüyor, dibi görünmeyen göle mal gibi girdikleri için değil.
İsviçre yüzlerce buzul gölünü korumak için çırpınırken, bir şekilde ekonomiye dahil ederken, biz elimizdeki birkaç buzul gölünden birini dibinde define olma ihtimaline karşı boşaltıyor, devlet eliyle yağmacılık peşine düşüyoruz.
Sonra İsviçre neden zengin…
Kasım 2019, Flüela, İsviçre
