İngiltere bir ada ülkesi olduğundan, birçok ürün dışarıdan geliyor. 1930’larda bile yıllık gıda ithalatı 55 milyon ton. Ha babam gemiler geliyor, besliyorlar İngiliz halkını. Para var, yiyorlar.
Lakin 2. Dünya Savaşı başlayıp da Karl Dönitz’in meşhur “Kurt Kapanı” planı hayata geçince, adalı olmanın acısını tadıyor İngilizler.
Plan dahilinde 57 denizaltı Atlantik’te terör estirmeye başlıyor, İngiltere yolundaki tüm gemi konvoylarını senkronize saldırılarla batırıyorlar.
İngiliz Deniz Kuvvetleri Almanların efsanevi U-Boat’ları karşısında çaresiz kalıyorlar. Öyle ki, 1941 yılına gelindiğinde İngiliz halkı açlıktan taş kemirecek hale geliyor. Yumurtadan peynire tüm gıda ürünleri karneye bağlanıyor ve herkes devletin belirlediği istihkaka göre beslenmek zorunda kalıyor.
Halkın açlıktan fare gibi öleceğini fark eden Churchill bir şeyler yapmaya çalışıyor ama ne fayda, adanın çevresinde köpekbalığı gibi dolanan Alman denizaltıları yüzünden gemiler limanlardan bile çıkamıyorlar.
Churchill bir süre sonra kıtlıktan köylülerin o kadar da etkilenmediğini, yağı da sütü de löp löp götürdüklerini fark ediyor. Ve diyor ki, lan biz mal mıyız, neden kendi gıdamızı yetiştirmiyoruz? Sonuçta 1917’de ABD yaptı bunu “her eve bir sebze bahçesi” diyerek.
Ve emri veriyor: DIG FOR VICTORY! Yani, ZAFER İÇİN KAZ!
Devlet vatandaşa karneyle patates dağıtmayı bırakıyor ve kazma kürek dağıtıyor. Medya bütün gücüyle bu kampanyaya odaklanıyor ve ekip biçmek için halkı gazlıyorlar.
Şehir meydanları, yol kenarları, süs bahçeleri, golf sahaları… Her toprak zemin gıda üretimine tahsis ediliyor. Beyaz takım elbiseler yerini tulumlara, eldeki şık şemsiyeler yerini çapaya baltaya bırakıyorlar. Leydiler soğan suluyor, sörler pancar çapalıyorlar.
Patates, lahana, bezelye, kereviz marul, fasulye… Normalde çiftçi olmayan 1.400.000 şehirli kampanyaya katılıyor ve vatanlarını açlıktan kurtarıyorlar.
Alman U-Boat’ları da bir süre sonra telsiz kriptoları çözülünce Atlantik’in dibini boyluyorlar zaten.
Yani neymiş, üzerinde güneş batmayan imparatorluk da olsan gıdada dışa bağımlı olursan açlıktan ölmen işten bile değilmiş.
Sizin buğdaylar ne durumda?
Nisan 2022, İstanbul
