Eskiden atlaslar vardı, artık yok sanırım. Çeşit çeşit atlas vardı bizim evde. Babam da severmiş demek ki coğrafyayı.
O atlaslardan birini çok severdim. Böyle kalın, ciltli, epeyce detaylı bir atlastı. Daha ilkokula gittiğim yıllarda bile elimden düşmezdi o atlas.
Her fırsatta açıp bakar, en ince detaylarına kadar ülkeleri incelerdim. Oooo Swaziland, hmmm Rodezya, aaa Yugoslavya…
Yugoslavya’yı mı merak ettin? Kitaplığa koş, Y içeren ansiklopedileri çıkar, Yugoslavya’yı bul, oku. “Hmmm Tito’nun ülkesi, Zastava diye araba yapmışlar. Ansiklopediden Z’yi bulam, Zastava’ya bakam. Evdeki ansiklopedilerde yok, okula gidince okul kütüphanesinden bulayım madem.”
Atlaslardan akla gelmedik ülkeleri bulup, ansiklopedilerde detaylarını inceleyip, uluslararası yol rotaları çıkarma merakı ilkokuldan beri var yani hayatımda, yeni bir şey değil.
Sırf bu yol, gezi ve coğrafya merakım yüzünden sayısal derslerde pek başarılı olmamama rağmen coğrafya dersinde izohipslerle dans eder, topoğrafya uzmanı gibi takılırdım.
Artık hiç uğraşmıyoruz. Tüm o kalın kitaplar, kocaman ciltler elimizdeki telefonda birkaç uygulama halinde emrimize amade. Aradığımız her bilgiye birkaç dakika içinde ulaşma imkanımız var.
Tarihin hiçbir döneminde bilgi bu kadar hızlı üretilebilir ve bu kadar kolay ulaşılabilir olmamıştı.
Nisan 2021, İstanbul
