Ayılar kış uykusuna yatan hayvanlar. Ancak bu kış uykusu dediğimiz olay öyle aylarca deliksiz uyumak değil. Arada bir tuvalete, su içmeye falan kalkıyorlar elbette.
İnlerine damacana su söyleyemedikleri için de kalkıp yakın derelere falan gidiyorlar su içmek için.
Uyku sersemi bir ayı biraz kaba olabilir. O nedenle böylesi dönemlerde ayıların bol olduğu bölgelerde biraz dikkatli olmak şart.
Mavrovo’dan Galicnik’e doğru giderken Vardar Nehri’nin kaynağı var. Hani şu Vardar Ovası’nı sulayan nehir. Oldukça yüksek, bol karlı bir bölge burası. Kış iyice bastırdığında kar kalınlığı iki metreyi bulurmuş buralarda. Şimdilik sadece 30 cm falan.
Dedik ki nehrin kaynağına doğru gidelim de Vardar’ın suyuyla şöyle okkalı bir kahve pişirelim.
Mutfağı açtık ama göz gözü görmüyor sisten. 30-35 adım atınca arabayı bile göremiyorum. Kaynağa gitsek mi gitmesek mi, yanımızdaki suyla mı kahve yapsak derken yerdeki taptaze ayı izlerini ve dışkılarını görünce iş değişti.
Kaç kaç kaç! Patron buralarda!
O kadar sis var ki hayvan burnumuzun ucuna gelse göremeyeceğiz. Kahve falan içemeden topukladık.
“Bazı işaretler hayat kurtarır, boktan bile olsa,” dedi bir arkadaş. Haklıymış.
Aralık 2020, Mavrovo, Makedonya
