Tatili bol diye, işi garanti diye, sorumluluğu az diye öğretmen olanlar, çocuk psikolojisinden anlamayan, öğrenciyken üzüldüğü konuları unutmuş olan, öğrencisiyle arasında bağ kuramayan, alanında kendini geliştirmeyen, öğrencilerine sadece müfredatın dayattıklarını aktarabilen, ufuk açmayan, çocukların hayal gücünü öldüren “öğretim memurlarının” kutlanacak bir günü yok.
Öğretmenliğin sadece para için yapılan bir meslek olmadığının farkında olan, vatanı için çalışan, gelecek nesillerin yetişmesinde en önemli rolün kendisinde olduğunu bilen, üzerine düşen büyük sorumluluğun farkında olan, kendini yetiştirip öğrencilerini ve çevresini aydınlatmak için çırpınan gerçek öğretmenlerin günü kutlu olsun.
Yıllarımı alan eğitim hayatımda gördüğüm gerçek öğretmen sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Günümüzde iyice azaldı.
Vasıfsız öğretmenlerle dolu ara sokak üniversiteleriyle varacağımız nokta, tüm halkı üniversite mezunu olup açlıktan kırılan Sovyetler’in sonundan farklı değil.
İşimiz zor.
Kasım 2018, Ankara
