Sınır kapılarında görev yapan polislere iletişim dersi verilmesi şart. Yol yorgunu insanlarla, ülkeye gelen yabancılarla, vatanını özlemiş gurbetçilerle nasıl iletişim kurmaları gerektiğini bilmeleri lazım.
İster hava, ister deniz, ister kara kapısı olsun, Türkiye’ye gelen bir yabancı ilk kez bu arkadaşlarla karşılaşıyor. İlk intibayı oluşturan, ülkemize hoş geldiniz diyecek olanlar bunlar.
İlk kez gittiğim tüm ülkelerde sınır polislerinin tavrı o toplumun genel davranışları hakkında yanıltmayan bilgiler verdi bana bugüne kadar.
Sadece polislerin davranışları değil, kapıdaki tesislerin bakımı, temizliği, hizmet kalitesi de o ülke hakkında ilk intibaların oluşmasını sağlıyor.
Moldova’nın nasıl bir ülke olduğunu sınır kapılarında tuvalete gitmek zorunda kalırsanız anlarsınız misal. Veya İsviçrelilerin dünyanın kalanına ne gözle baktığını polislerin davranışlarından çıkarabilirsiniz.
Türkiye’de işlerin ne kadar sallapati yürüdüğünü de kapıların eksik çalışmasından, anlamsız kuyruklar oluşmasından, polislerin kaba saba davranışlarından anlayabilirsiniz.
Türkiye’ye karayoluyla gelen bir yabancı muhtemelen der ki “bu adamlarda para var ama kültür yok. Granit kaplama binalar, gıcır gıcır asfaltlar, ışıl ışıl duty free’ler yapmışlar fakat 10 kapıdan biri açık olduğu için gereksiz kuyruklar var, onda da niye geldin la buraya der gibi davranan, kendini dünyanın merkezi zanneden kaba saba bir polis bekliyor. Bu ülkenin insanları bencil, kibirli ve kompleksli. Kültürsüz zengin bunlar, para piyangodan çıkmış.”
Derler. Biz dedirtiriz çünkü bu davranışlarımızla.
Mayıs 2019, Edirne
