Yeni nesil savaşlar kılıçla, kalkanla olmuyor. Ticaretle, ekonomiyle, markalaşmayla oluyor. Bakın üretimle demiyorum, markalaşmayla diyorum.
Geçmişle kıyaslarsak, sadece üretim yaparak anca demirci olursunuz, kılıç ustası olursunuz. Markalaştığınızda savaş gücünüz olur. Üretim olmadan markalaşabilseniz de marka olmayınca üretimle karın doyurmaktan ileri gidemezsiniz.
“Dünyanın en meşhur tekstil firmalarına üretim yapıyoruz, Türkiye’de tekstil çok iyi,” diyenler var. Peki bunun kısa süreli karın doyurmaktan, istihdam ayağına halkı oyalamaktan başka ne yararı var bize? Parayı kim kazanıyor?
Parndorf diye devasa bir alışveriş kompleksi var Avusturya’da, saatlerce dolaştım geçen hafta.
The North Face, Mammut, Escada, Lacoste, Tommy Hilfiger, Diesel, Burberry, Gucci, Prada… Onlarca lüks giyim firmasının mağazası var ve çeşitler Türkiye’deki AVM’lerde olduğu gibi kırık değil, dopdolu. Peki hangisi made in Austria? Neredeyse hiçbiri.
Vietnam, Türkiye, Çin, Pakistan gibi işçiliğin ucuz olduğu ülkelerde yok paraya üretilmiş, Avrupalı tüketicinin keyfine sunulmuş ürünler.
Marka sahipleri burada gövde gösterisi yaparken bu ürünlerin ameleliğini yapmakla övünen ülkelerin vatandaşları bir parça ürün alabilmek için kur hesabı yapmaktan vitrinlere bakamıyor, üç kuruşluk vergi iadesi için saatlerce kuyrukta bekliyorlar.
Bu mu Türkiye’nin “tekstilde çok iyi” olması?
WMF, Fissler, Le Creuset, Rosenthal, Villeroy & Boch, Dyson, Zwilling… Adım başı züccaciye mağazasının olduğu, kendini büyük adam sanan işadamlarının cirit attığı Türkiye’den bir tane ev ürünleri markası yok burada.
Bırak bu markalara rakip olmayı, Türk işadamları bu markaların distribütörlüğünü almak için birbiriyle kavga ediyor. Bu mu milli ekonomi?
Yeni nesil haçlı seferleri budur ve biz bu kez kaybettik. Parndorf gibi alışveriş merkezleri sadece bunu düşündürüyor.
Biz o nedenle buraları karış karış geziyor, karşıdan gelen yaylım ateşine bir okla da olsa cevap vermeye çalışıyoruz.
Ekim 2019, Viyana, Avusturya
