Dün akşam Bursa’ya gelirken premium yoldan, paraları saça saça geldim. Premium yol konforlu, @arazirefik 140’ı geçmediği için radar riski de yok.
Osmangazi Köprüsü’ne yaklaşırken bir dinlenme tesisinde durduk. Bir baktım Burger King, Starbucks, Köfteci Yusuf ve bol miktarda zeytin mağazası gürül gürül faaliyette.
Köfteci Yusuf zorda kalmadan girmeyeceğim bir yer ama epey acıkmıştık. Arabaya servis vardır, bir şeyler alalım diye girdik içeri.
Baktım bütün masalar dolu, garsonlar dışında maske takan da yok. Dedim usta oturabiliyor muyuz? Dedi tabi ki abi buyur hoş geldin. Dedim pandemi vardı? Dedi karayollarındaki dinlenme tesisleri bu yasağın dışında.
Dedim ne varsa getir, özlemişim böyle şeyleri. Salatası, piyazı, köftesi, patatesi derken donattık masayı. Bu aralar yediklerime dikkat ediyorum ama özlemişim şöyle dolu dolu masada muhabbet edip yemek yemeyi.
Yemeğimizi yedik, çayımızı, kahvemizi, sigaramızı içtik. Tıpkı eski günlerdeki gibi, insanların özgürce yaşadığı normal dünyadaki gibi.
Biz orada yemek yerken şehirlerdeki restoranların kapıları kilitliydi, kiraları işliyordu ve eleman çıkarmaları yasaktı. Çünkü virüs vardı ve restoranlar tehlikeliydi. Hatta hafta sonu olduğu için sokağa çıkmak yasaktı çünkü virüs yayılabilirdi.
Bir distopik komedi filminin içinde yaşıyoruz. Anger Management’taki Dave gibiyim, toplumun büyük kısmı yavaşça ısınan sudaki kurbağa edasıyla her şeyi normal karşılıyor. Anlam veremiyorum, üstelik ses çıkarınca kızıyorlar.
Şubat 2021, Bursa
