Burası Romanya’nın şirin kenti Braşov’un işlek caddelerinden biri ve dikkatle bakarsanız görürsünüz ki, yakınlarda hiç yaya geçidi yok.
Sürekli anlatılır, “Avrupa’da yola adımını attığın anda bütün otomobiller durur,” diye. Kısmen geçerlidir bu, evet. Fakat buradaki en önemli detay, yayaların olur olmaz yerde yola atlamamasıdır.
Yaya geçidine adımını atmış biri varsa, sürücü durmak zorundadır, sürati ne olursa olsun. Hatta yaya yoksa bile yavaşlamak zorundadır. Ancak trafiği engellememek için, yaya geçitleri uzun aralıklarla çizilir. 250-300 metrede bir yaya geçidine denk gelen sürücü de durmaya imtina etmez.
Fakat siz 20 metre aralıklarla bir sürü yaya geçidi çizerseniz ne olur? Sürücüler durmak istemezler, dururlarsa trafik tıkanır.
Türkiye’deki yaya geçitlerinin durumu bu şekilde. Üzerinde 8 tane yaya geçidi olan 200 metrelik caddeler var. Işıklara 10 metre kala yaya geçidi var; yaya için mi durayım, ışıkta mı durayım? Adım başı yaya geçidi olunca sürücüler boşverip geçer, kızamazsınız.
Sürücüler yaya geçidini umursamayınca yayalar da umursamaz, “zaten yaya geçidinden geçsem de kimse durmayacak,” düşüncesi hasıl olur ve bu kez olur olmaz yerde yola atlayan, karşıdan karşıya çapraz geçen, sığır gibi yürüyen yayalarınız olur.
Trafikte güvenlik kalmaz, kimsenin birbirine saygı göstermediği, sürekli sıkışan, kavgalar çıkan, karmaşık, ilkel, aptal bir trafiğe neden olursunuz.
Kuralı önce kural koyan bilecek. Uyulabilir kurallar koyacak. Uyulması mümkün olmayan kurallar, otoriteyi zayıflatır.
Türkiye’deki trafik sorununun en büyük nedeni, kimsenin trafik kurallarını bilmemesi. Halkı geç, devlet bilmiyor. Polisin, belediyenin haberi yok kurallardan.
Bu cehalet devam ettikçe üç değil beş köprü de yapsak, yollara kat da çıksak düzelmez trafik sorunu.
Şubat 2017, Braşov, Romanya
